PhotobucketPhotobucketPhotobucket

Friday, September 17, 2010

Hari Raya & Air Mata

                                                              
Hye  frenz . happy raya to muslims . apa yg korang rase raya tahun ni, happy ? sad ? o a feeling dat can not b described ? aku na cite sikit la ape yg aku rase 4 diz year . maybe ramai yg tahu ape yg berlaku pd aku & family utk tahun ini . Aku cite ni bukan na mintak simpati ke ape kan . cume aku nak luah'n ape yg aku rase . maybe kehidupan aku ta sama mcm korang .korang bahagie! maybe aku ta tau sgt kisah hidup korg tapi korang masih ada ibu bapa . hargai la mereka selagi ada .  aku ta rase happy . Luaran aku korg akan nampak aku seorg yg happy go lucky . gila gila . ketawa sana sini . hati aku ? penuh tangisan yg ta mungkin dapat d gambar'n . hati aku menangis,menjerit,meronta . aku nak balik family aku . aku nk gembira d hari raya, aku nak makan rendang, kuih, dan gelak ketawa d pagi syawal . tapi tuh sume angan kosong yg da ta wujud untuk tahun ini . aku jeles, aku dengki dgn korang yg mempunyai sebuah keluarge yg cukup lengkap . ada abah, ada abang,ada kakak, ada adik, ada saudara mara . tapi aku ? mana hilang kisah sebuah keluarga kau Hamiza ? mungkin ada yg akan kata aku mengada2 . dah raya tuh buat la cara raya . kena happy. ni ta .. asyik layan perasaan sedih . so suasana pun akan sedeh la . so stupid sapa kata begitu . kau bayang'n aku mempuyai 6 ahli dalam rumah ini sebelum ini . but tahun ini cuma b'4 sahaja . abah dah pergi buat selamanya pada bulan 4 hari tu . mana mungkin aku boleh lupa abah d malam raya . d pagi syawal . malam raya aku terkenang akan abah . mana abah ? mana seri malam raya ?mana kami sekeluarga ? mana ? aku ta nampak lagi sinar tu . sinar raya da pergi . aku mampu memegang potret abah pada malam raya d kamar . d kamar aku hanya terdengar TAKBIR RAYA dari radio kecil kat atas meja tu. aku cuba la nk kelua dari bilik dgn tersenyum gembira . tapi hambar! aku tengok mak duduk kat atas sofa cokelat dgn gaya menongkat dagu n temenung jauh . aku sedih la wei . aku cuba buat lawak . cuba bg mak senyum . tapi aku ta mampu buat . ntah mcmne la mlm tu aku boleh kalah dgn perasaan . aku ta boleh tipu perasaan aku mase tu . aku pegi dapo jap , konon nak minum air . tapi aku menangis d dapo . melihat rendang , nasi impit, kuah kacang, kuah lodeh . aku jadi sedih . sebak . kalau ada abah, abah msti jamah dulu makanan ni sume b4 pegi takbir . susah na cite cmne sedih perasaan aku d malam raya . mmg ta elok sedih sedih malam raya . tapi aku bukan seorang pompuan yg kuat . konon ego kuat, tapi hal macmni aku ta boleh hadapi kan ? d pagi raya, aku bangun dengan semangat yg kuat . aku tekad ta nak nangis . aku tekad nak buat selumber je. ok . aku pun pegi la iron baju kurung . ntah camne mase tuh aku masuk bilik mak aku , dengan niat nak rembat kronsang mak aku yg banyk dalam almari tu . bukak2 je almari aku ternampak baju melayu biru . baju tu abah selalu pakai pegi semayang jumaat . pegi surau ke..g kenduri tahlil ke .. . kire baju fav die la . kenape aku lemah sgt mase tu pun aku ta tau la . aku boleh terduduk tepi almari n menangis . gila kuat nangis ! wei .. hebat ujian 2010 ini! sekelip mate abah hilang .kira raya ini aku degan air mate je la . da la adik aku yg bongsu tu keje jauh kat langkawi . so die ta dapat cuti . ! oh miza ... kau bajet kau kuat , bajet rock la . tp jiwe kau lembik . jiwe kau menagis . jiwe kau sakit . jiwe kau kacau. wei come on la ! cisss..aku bukan kuat mane . raya ptma mmg ta sempat ziarah kubur abah . org ramai dtg uma . nasib la bila saudara dtg, kawan kawan dtg aku berjaya mengawal emosi sedih . cuba bergembira walaupun dlm hati kau meronte! korg ta tau dan korg ta rase ape yg aku rase . sebenarnye aku sunyi pada raya tahun ini . raya ke2 aku ke pusara abah . d mana batu nisan tertera nama " ibrahim bin harun " . aku tengok je nama tu, aku menangis. nangis sb aku ta percaya abah sudah memiliki batu nisan . batu nisan yg cantik . secantik sifat abah . aku cuba kawal emosi tapi aku kalah . kau cuma tau menangis je . ye.... sememangnya aku terlalu merindui abah . sampai je kaki aku melangkah ke pusara abah aku terase lebih dekat dgn abah . terase die masih ade . abah mesti dengar ape yg aku luah'n . apa yg aku tangis kan . apa yg aku pinta . ntah mcmne aku boleh terfikir  bia allah swt mati kan  aku. lenyap kan aku . lenyap'n kisah hidup aku. lenyap'n siapa aku . tp aku masih ada ibu, masih mempunyai insan yg masih perlu'n aku . dan aku perlu kan dia . saling memerlu! aku ta gila . tapi ini la cerita raya aku . cerita air mata untuk raya . 

5 comments:

asyraff mohd said...

Sabar la miza . sedih lak bace cite ni . Biasa la tu 1st year raye tade orang tersayang , 2nd year nnt pun mesti rase mcm tu gak . Nnt lame2 myb bole control dah .

"Apabila anda mula menyangka anda telah membuat satu pilihan yang salah
dalam hidup anda dan terus menyangka kebahagian tidak akan anda kecapi
kerana kesalahan membuat pilihan itu, selamanyalah anda tidak akan berasa
bahagia" - Dr HM Tuah Iskandar Al-Haj

"Don't let your past choke your future"
- aku yang cakap :)

Mija said...

hey acap! thnks yaw .. tuh la, sb ni sume baru lg .. susa sikit nk terime suasane raye tnpe org tsyg .. tape, slagi boleh kawal akn d cube kawal pasaan ni .. =) siap dgn kate2 - Dr HM Tuah Iskandar Al-Haj gitu ..

thnks cap!

asyraff mohd said...

kene la ade falsafah sikit baru hidup . heheh . jgn la sedih2 sgt . heppi a long oke !

Mija said...

baik la acap acapan!!ni syg acap nie=) tp kne amik mase la kn nk cari la balik sinar raya tuh ..

Anonymous said...

dun b too sad..awk byk2kan la bersabar ye n berdoa semoga roh arwah dilimpahi rahmat dan tenang di sana..amin..=]

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...